Het kruis is een van de oudste en meest gebruikte christelijke symbolen.
In feite is het christelijke kruis, bestaande uit staven die elkaar in een rechte hoek snijden, een oud symbool dat teruggaat tot vóór de christelijke godsdienst. Het is echter in de associatie daarmee dat het kruis zijn diepste betekenis vindt.
In de ruimste zin symboliseert, vertegenwoordigt en herdenkt het christelijke kruis een fundamentele gebeurtenis van het christendom: de kruisiging van Jezus Christus.
Het is ook belangrijk op te merken dat er verschillende kruizen zijn, elk met een specifieke betekenis. Sommige worden geassocieerd met specifieke takken van het christendom, andere zijn meer gerelateerd aan specifieke geografische gebieden.
Kortom, we gaan u de verschillende modellen van christelijke kruisen presenteren die er kunnen zijn geweest, en dit door culturen en tijd heen.
Wilt u dichter bij het geloof komen en hangers, kettingen of armbanden dragen, aarzel dan niet en bezoek https://www.christelijke-sieraden.nl/, de nummer één christelijke winkel in Nederland.
1.KATHOLIEK KRUIS
1e model van het Katholieke kruis: het Latijnse kruis
Het Latijnse kruis, vaak bekend als het kruisbeeld, stelt de kruisiging van Christus voor.
In veel landen van de wereld (vooral in Azië) wordt het Latijnse kruis gezien als een animistisch cultusobject uit het voorchristelijke tijdperk.
Voordat het christendom er het christelijke gelukssymbool van maakte dat we nu kennen, kon het symbool staan voor zaken als de vier windstreken, het verband tussen de horizontaliteit van ons horloge en de verticaliteit van de geestelijke wereld, vruchtbaarheid, enz.
Het was dus met de kruisiging van Jezus van Nazareth dat het Latijnse kruis een nieuwe betekenis kreeg en een symbool werd van Christus’ liefde en onbaatzuchtigheid, alsook van zijn toewijding aan de mensheid.
De verering van het christelijke kruis verspreidde zich dus niet alleen over Europa, maar trof ook Afrika en Amerika op dramatische wijze.
In de 15e eeuw werd het voor veel tot slaaf gemaakte Afrikanen steeds moeilijker om hun cultuur en geloof te behouden toen zij de Nieuwe Wereld binnenkwamen.
Geconfronteerd met de verschrikkelijke ontberingen die zij moesten doorstaan, wendden velen van hen zich tot religie.
Voor velen werd het Latijnse kruis een symbool van hoop en een betere toekomst.
2e type katholiek kruis: het patriarchaal kruis
Het patriarchale kruis is een type katholiek kruis met de bijzonderheid dat het een extra dwarsbalk heeft.
Er zijn verschillende theorieën die de betekenis van dit element proberen te verklaren.
Een van de populairste verklaringen is dat de bovenste balk, die ook voorkomt op verschillende kruizen waar we het zo meteen over zullen hebben, de plaat voorstelt die boven Jezus werd gespijkerd toen hij werd gekruisigd.
De inscriptie daarop luidde: “Jezus van Nazareth, Koning der Joden”.
Maar er zijn ook andere theorieën over de betekenis van dit katholieke kruis, waaronder de volgende.
De eerste balk zou de dood van Jezus kunnen voorstellen, en de tweede zijn opstanding.
Het patriarchaal kruis zou ook gemaakt kunnen zijn om een toename van de macht van de toenmalige vorsten aan te geven. Zo zou een extra balk een teken zijn van toegenomen macht van de Kerk.
3e model van het katholieke kruis: het pauselijk kruis
Het pauselijk kruis vertegenwoordigt het uiteindelijke gezag van de rooms-katholieke kerk.
Dit embleem van de kerkelijke hiërarchie wordt specifiek geassocieerd met de paus, de aardse leider van de kerk.
Dit katholieke kruisontwerp bestaat uit een verticale balk doorsneden door drie horizontalen, geplaatst in aflopende volgorde van lengte.
Omdat het het officiële symbool van het pausdom is, is het gebruik van het pauselijke kruis door elke andere kerk en organisatie streng verboden.
Het pauselijk kruis verschilt van het aartsbisschoppelijk kruis, dat alleen bestaat uit de twee horizontale balken, vergelijkbaar met het patriarchale kruis, en dat wordt gebruikt om een aartsbisschop aan te duiden.
In de katholieke symboliek worden de drie balken van het pauselijke kruis over het algemeen beschouwd als de drie-eenheid – de Vader God, de Zoon Jezus en de Heilige Geest.
Ze kunnen ook symbool staan voor de gebieden van het gezag van de paus, namelijk de Kerk, de hemel en de aardse wereld.
4e model van het katholieke kruis: het Keltisch kruis
Volgens de populaire legende werd het Keltisch kruis geïntroduceerd door St. Patrick toen hij de heidenen van Ierland tot het christendom bekeerde.
Men zegt dat St. Patrick het klassieke Latijnse kruis combineerde met het cirkelvormige heidense zonnesymbool om de pas bekeerde volgelingen een idee te geven van het belang van het christelijke kruis door het te koppelen aan de symboliek van de levengevende eigenschappen van de zon.
Anderen zeggen dat de plaatsing van het katholieke kruis boven in de cirkel staat voor de suprematie van Christus over de zonnegod, die door de heidenen werd vereerd.
Weer volgens sommige bronnen stellen de cirkels rond het kruispunt van het katholieke kruis de vereniging, heelheid en opname van religie in ons leven voor.
Het is echter duidelijk dat veel van de mondelinge geschiedenis en wijsheid van de oude Keltische manieren verloren is gegaan.
Daardoor is ons begrip van de Keltisch kruissymboliek tegenwoordig grotendeels gebaseerd op de geschriften van christelijke monniken die bepaalde elementen van de volksmythologie op papier hebben gezet.
Tegenwoordig is het niet ongewoon om voorstellingen van dit christelijke gelukssymbool tegen te komen. Dit is deels te danken aan wat we de ‘Keltische heropleving’ noemen, een 19e-eeuwse culturele beweging die het gebruik van oude symbolen zoals het Keltisch kruis bevorderde.
5e patroon van het katholieke kruis: het Grieks kruis
Het Grieks kruis wordt ook wel crux immissa quadrata genoemd.
Het wordt gekenmerkt door vier armen van gelijke lengte en slechts iets langer dan ze breed zijn.
In feite werd dit model van het katholieke kruis vooral gebruikt in het vroege christendom.
In de oudheid werd het Grieks kruis gebruikt als symbool, niet alleen van religieuze aard, maar met een diepe artistieke betekenis.
Het werd gebruikt bij de vervaardiging van kleding, ornamenten, architectuur, sieraden en tal van andere gebieden.
Het is niet precies bekend wat de oorsprong is van dit type katholiek kruis…
Sommigen spreken van de Egyptenaren.
Anderen verwijzen naar de Pythagoreeërs, de volgelingen van de beroemde wiskundige Pythagoras van Samos. Zij gebruikten een relatief vergelijkbaar gelukskruis, Tetractys genaamd.
2.HET ORTHODOX KRUIS
1e model van het orthodoxe kruis: het Russisch kruis
Het Russisch-orthodox kruis is een bijzonder type christelijk kruis.
Het heeft drie dwarsbalken, twee horizontaal en een derde schuin.
De bovenste balk, die niet altijd aanwezig is, herinnert aan het teken dat vroeger boven het hoofd van Christus hing.
De middelste balk stelt de balk voor waar Christus’ handen werden vastgespijkerd.
De onderste balk is de voetsteun.
Deze laatste regel van het Russisch-orthodox kruis herinnert ons aan het verhaal van de twee dieven die naast Jezus werden gekruisigd.
Voordat hij stierf, besloot de rechter zich te bekeren, terwijl de linker koppig bleef in zijn domheid.
Zo is de onderste balk van het Russisch-orthodox kruis een soort ladder der gerechtigheid waarvan de punten de weg wijzen naar de hel en de hemel.
2e orthodox kruismodel: het Byzantijns kruis
Van alle orthodoxe kruisen is het Byzantijnse kruis het rijkst versierd.
Het houdt het midden tussen een kruisbeeld en een Russisch-orthodox kruis en heeft de kenmerken van beide (d.w.z. een Christusfiguur en de aanwezigheid van drie balken, waarvan één schuin).
Deze kruisvorm was zeer populair in Byzantium, vandaar de naam Byzantijns kruis. De moderne Griekse vlag vertoont er vaak een.
Ondanks het feit dat dit type christelijk kruis niet meer zo vaak voorkomt in de moderne orthodoxe tradities, heeft het in de hele wereld een groot symbolisch gewicht.
In de Middeleeuwen werd het al veel gebruikt als embleem op vaandels en harnassen.
In sommige kerken vinden we nog steeds absoluut monumentale modellen van dit christelijke gelukssymbool.
Het Byzantijns-orthodoxe kruis is gemaakt van de kostbaarste materialen en bezet met ongelooflijk mooie juwelen: een echt gelukskruis.
3e model van orthodox kruis: het kruis van Sint Nicolaas
Sint-Nicolaas is een van de populairste heiligen, vooral onder orthodoxe christenen.
Als liturgisch icoon staat hij bekend om zijn niet aflatende naastenliefde en zorg voor het welzijn van kinderen.
Als historische figuur diende Sint-Nicolaas van 280 tot 342 na Christus als bisschop van Myra, een stad in het huidige Turkije.
Het kruis van Sint-Nicolaas is een relatief klassiek orthodox kruis, behalve dat het is voorzien van de afkortingen “IX”, “XC” en “NIKA”.
De eerste twee zijn beide afkortingen van het woord “Christus”, terwijl de laatste staat voor “Overwinning”, waarmee de overwinning van Christus op aarde wordt bedoeld.
Het gaat hier dus om een van de zwaarste emblemen van de orthodoxe tak van het christendom.
HET PROTESTANTSE KRUIS
1e model van protestants kruis: het Hugenotenkruis
Het hugenotenkruis zou een teken van herkenning zijn geweest onder de Franse protestanten van de 16e eeuw, destijds hugenoten genoemd.
Het was geïnspireerd op het insigne van de Orde van de Heilige Geest, gedragen door Hendrik IV van Navarra, want hij was het die in 1598 het Edict van Nantes afkondigde om de vrijheid van godsdienst van de protestanten te beschermen.
Als gevolg daarvan is dit type protestantse kruis een symbool geworden dat door hugenoten (en andere protestanten) over de hele wereld wordt gedragen als teken van hun vurige geloof en als dank aan degene die hen ooit probeerde te beschermen.
Er bestaan ook verschillende variaties in het ontwerp van het Hugenotenkruis.
De meest voorkomende versie bestaat uit een set van vier driehoeken die door een van hun hoekpunten met elkaar zijn verbonden, waarbij de ruimte ertussen is opgevuld met fleur-de-lis en daaronder een duif.
De armen van dit protestantse kruis stellen elk een van de evangeliën voor.
De “V” die de driehoeken vormen naarmate ze zich van het midden verwijderen, is een parallel met de overwinning van Jezus Christus.
De acht stippen rond de rand van dit gelukbrengende christelijke symbool staan voor de acht zaligsprekingen.
De drie blaadjes van de lelie symboliseren de Heilige Drie-eenheid. In totaal zijn er dus twaalf blaadjes, die de twaalf apostelen voorstellen.
De ruimtes gevormd door de driehoeken en de fleur-de-lys geven aanleiding tot hartvormen op het hugenotenkruis. Deze herinneren aan Gods trouw en liefde, en aan het gebod “elkaar lief te hebben”.
De duif tenslotte stelt de Heilige Geest voor, die de kerk leidt en adviseert.
Dit type protestants kruis is dus geladen met sterke symboliek… in tegenstelling tot het tweede, dat we meteen zullen zien.
2e model van het protestantse kruis: het eenvoudige kruis
Er is een duidelijk onderscheid tussen katholieken en protestanten in de verschillende kruisen die zij wel en niet mogen gebruiken.
Protestanten kunnen bijvoorbeeld geen kruisbeeld gebruiken, d.w.z. een christelijk kruis met een afbeelding van Jezus.
Zij zullen daarom duidelijk de voorkeur geven aan een eenvoudig protestants kruis, misschien gemaakt van hout zoals dit kruis, boven een gouden kruisbeeld met een uitgebreid snijwerk van Christus erop.
In het hele Oude Testament onderscheidden de Israëlieten zich van andere volken doordat zij geen afgoden hadden om God te vertegenwoordigen. Het protestantse kruis probeert dit erfgoed te respecteren.
God gaf de reden voor dit gebod in het boek Jesaja, waar hij aangeeft dat hij jaloers is op zijn eigen glorie en die niet wil delen met een afgod: “Ik ben de Heer, dat is mijn naam; ik geef mijn glorie aan niemand anders, noch mijn lof aan gesneden afgoden.
Daarom worden protestantse kerken meestal alleen versierd met een eenvoudig kruis, dat niet het voorwerp is van enige verering, maar slechts het symbool van een herinnering.
Deze benadering van het christelijke kruis is uniek voor deze tak van het christendom.
Protestanten zijn waarschijnlijk de enigen die ongevoelig kunnen blijven voor enig christelijk gelukssymbool.
Alle gelukskruisen ter wereld zullen hen niet bevallen.
HET OOSTERS KRUIS
1e model van het Oosterse kruis: het Jeruzalemkruis
Het Jeruzalemkruis bestaat uit een groot centraal kruis met vier kleinere voorstellingen van het Griekse kruis in elk kwadrant.
Het gebruik ervan gaat terug tot de 11ᵉ en 12ᵉ eeuwen, toen de kruisvaarders Jeruzalem veroverden en het christendom in de regio herstelden.
Een van de leiders van de kruistochten, Godfried van Bouillon, besloot het kruis van Jeruzalem het symbool te maken van de nieuwe kruisvaardersstaat, bekend als het Latijnse Koninkrijk Jeruzalem.
Vanuit symbolisch oogpunt kan dit type christelijk kruis verschillende dingen voorstellen.
Volgens sommigen worden de vier kwadranten geassocieerd met de vier evangelisten, of met de vier hoeken van de aarde waarin Jezus zijn woord door zijn leerlingen wilde laten dragen.
Het centrale symbool zou dan Christus zelf voorstellen.
Sommige theologen en geleerden menen dat alle Griekse kruisjes hier verband houden met de vijf wonden die Jezus aan het kruis opliep.
De vier kleine gelukskruisjes zouden dan staan voor de vier wonden in Jezus’ handen en voeten, terwijl het grote kruis verband houdt met de doorboring van zijn zijde door de lans.
In elk geval is het Jeruzalemkruis een populaire keuze onder degenen die op zoek zijn naar een unieke manier om hun geloof tot uitdrukking te brengen.
Deze christelijke geluksbrenger dient ook als herinnering aan de band met het Heilige Land waar Christus werd geboren en stierf.
2e model van het Oosterse kruis: het Koptisch kruis
De Koptisch Kerk is de belangrijkste christelijke kerk in Egypte, opgericht door de apostel Marcus in de 1e eeuw (ongeveer 60 na Christus).
Zij heeft vele bisdommen over de hele wereld, vooral in Afrika en het Midden-Oosten.
Dit type oosters kruis onderscheidt zich van andere door een cirkel rond de top van het symbool. In die zin heeft het veel gemeen met een oud Egyptisch symbool: het Ankh-kruis.
In werkelijkheid heeft het Koptisch kruis zich in de loop van de geschiedenis van deze kerk ontwikkeld.
Aanvankelijk moest het, zoals alle vroeg-christelijke kruisen, lijken op het Griekse kruis, dat we eerder noemden.
Pas later, onder invloed van de plaatselijke bevolking, nam dit type christelijk kruis de vorm aan die we nu kennen.
Het is echter belangrijk om te weten dat veel kerken dit symbool tegenwoordig bekritiseren als zijnde te dicht bij het oude heidendom dat het christendom geacht wordt te bestrijden.
3e model oosters kruis: het Ethiopisch kruis
Tijdens de kolonisatie van het continent brachten Europese missionarissen het christendom naar de meeste delen van Afrika.
Dit gold niet voor Ethiopië.
Dit koninkrijk was waarschijnlijk het tweede land (na Armenië) dat het christelijk geloof omarmde, toen de heilige Franciscus van Tyrus in de vierde eeuw koning Ezana bekeerde.
Er zijn aanwijzingen dat het christendom in het land al in de eerste eeuw begon te bloeien.
Tegenwoordig volgen de meeste Ethiopiërs hun eigen vorm van het orthodoxe christendom.
Aangezien deze tak van het christendom zich naast de Europese wereld ontwikkelde, is het niet verwonderlijk dat het Ethiopische kruis een uitgesproken uiterlijk heeft.
Dit type christelijk kruis is bijna altijd gemaakt van uitgebreid rasterwerk.
Sommige modellen die ontworpen zijn om in de hand te worden gehouden hebben een handvat dat de Ark van het Verbond voorstelt.
De geometrische patronen waaruit het Ethiopische kruis is opgebouwd komen veel voor in de Ethiopische kunst.
Ze volgen vaak een bepaalde volgorde die overeenkomt met een specifieke symboliek. De complexe verstrengeling kan bijvoorbeeld staan voor het eeuwige leven in het hiernamaals.
De verschillende kruizen uit de Ethiopisch traditie hebben daarom ook een betekenis.
RELIGIEUZE MILITAIRE ORDEN
1e kruis van een religieuze militaire orde: het Maltezer kruis
Het Maltezer kruis is een christelijk gelukssymbool in de vorm van een ster met vier “V”-vormen waarvan de punten met elkaar verbonden zijn.
Dit type christelijk kruis is zowel verticaal als horizontaal perfect symmetrisch, waardoor het een vorm heeft die in grote lijnen overeenkomt met het Griekse kruis.
De gebruikte kleuren zijn vaak zwart en wit, of rood en wit.
Het Maltese kruis vindt zijn oorsprong in de kruistochten, en was oorspronkelijk het symbool van de Republiek Amalfi (een Italiaanse staat) in de 11ᵉ eeuw.
Het werd aangenomen door de Hospitaalridders van de Orde van Sint Jan in 1126.
Toen zij zich van 1530 tot 1789 op Malta vestigden, kreeg dit model van het christelijke kruis natuurlijk de naam van het eiland.
Voor velen kunnen de acht stippen rond de rand van dit christelijke amulet verschillende begrippen symboliseren.
In de Middeleeuwen werden ze geassocieerd met de acht verplichtingen van de ridders van de Orde van Malta:
- Leven in waarheid
- Geloof hebben
- Berouw hebben van zonden
- Nederigheid tonen
- Gerechtigheid liefhebben
- Barmhartig zijn
- Oprecht en zonder voorbehoud zijn
- Vervolging kunnen verdragen
Het Maltese kruis vertegenwoordigt ook de acht middeleeuwse naties waarvan de edelen lid konden zijn van de Orde van Sint Jan, namelijk
- Auvergne
- Provence
- Frankrijk
- Aragon
- Castilië en Portugal
- Italië
- Beieren (een koninkrijk in Duitsland)
- Engeland (met Schotland en Ierland)
2e kruis van een religieuze militaire orde: het Tempelierskruis
Drie jaar na de val van Edessa op de Seltsjoeken in het Heilige Land, gaven de Tempeliers, die al goed gevestigd waren in Europa, gehoor aan de oproep van de paus om hun witte mantels met rode kruizen aan te trekken.
Het zien wapperen van het Tempelierskruis in de wind was absoluut angstaanjagend voor elke vijand die voor hen stond.
Dit embleem, gebaseerd op een christelijk kruis in Griekse stijl, is lang onderwerp van discussie geweest: waren de Tempeliers in overeenstemming met de christelijke visie van die tijd?
Stelt het symbool werkelijk de kruisiging van Christus voor of is het een ouder heidens symbool?
Eén ding is zeker: de Tempeliers waren de beschermers van de christenen in het Heilige Land.
3e kruis van een religieuze militaire orde: het Teutonisch kruis
Dit type christelijk kruis, bestaande uit vier “T’s”, werd toegekend aan de ridders van de Duitse Orde, een religieuze militaire orde die in 1191 door keizer Hendrik VI was opgericht.
In 1198 verwierven zij officieel de titel van kruisvaarders, die eerst in het Heilige Land en vervolgens in Pruisen en Litouwen vochten.
De leden van de Duitse Orde kregen een reputatie als felle strijders, altijd klaar om de betekenis van het katholieke kruis te verdedigen.
De ridders besteedden hun tijd echter niet aan het doden van mensen: ze beschermden ook de christelijke pelgrims die de stad Akko bezochten.
Voor deze dienst aan de christenen kreeg de orde het recht een wit habijt te dragen met een zwart kruis: het Teutoonse kruis.
Ondanks hun uitstekende militaire prestaties begon hun invloed vanaf de 15ᵉ eeuw af te nemen, totdat de orde in 1809 door Napoleon werd afgeschaft.
4e symbool van een religieuze militaire orde: het kruis van Sint-Jacob
Het kruis van Sint-Jacob heeft gebloemde armen en een puntige basis waardoor het op een dolk lijkt.
Historisch gezien wordt dit verklaard door het gebruik dat pelgrims ervan maakten: de punt kon gemakkelijk in de grond worden geslagen om een christelijk kruis te vormen.
De punt kon gemakkelijk in de grond worden geslagen om een christelijk kruis te vormen, zodat de ijverige gelovige er alleen maar voor hoefde te knielen om te bidden.
Sommige mensen beschouwen het Jacobskruis echter als een speer of zelfs een zwaardblad.
Dit christelijke gelukssymbool dient ook als embleem van de Orde van Santiago, een militaire ridderorde die in 1171 werd opgericht ter bescherming van pelgrims die de stad Santiago de Compostela bezochten.
Hier ziet u hoe een wapen van de legendarische Orde van Santiago eruit ziet.
Zij bouwden en beheerden ook herbergen en gasthuizen langs de hele lengte van de Camino de Santiago.
Al meer dan duizend jaar volgen mensen deze route om meer over God en soms ook over zichzelf te weten te komen.
Iedereen kon dan de verschillende christelijke kruizen bewonderen die de route versieren.
Kortom, de Orde van Santiago verspreidde zich en werd beroemd in heel Europa.
Op het hoogtepunt van hun glorie beheerden de ridders 2 steden, 178 dorpen en bijna 200 parochies.
Ze beheerden ook ziekenhuizen, kloosters en een college in Salamanca op de noordelijke hoogvlakte van Spanje.
5e symbool van een religieuze militaire orde: het kruis van Calatrava
De militaire orde van Calatrava werd in 1157 opgericht door Don Sancho III, koning van Castilië.
Al snel ontstond uit deze orde een heel bijzonder type christelijk kruis: het Calatravakruis.
Hoewel de oorsprong ervan wordt betwist, sommigen schrijven het toe aan de Orde van Alcantara en anderen aan de Orde van Montesa, zijn de meeste deskundigen het erover eens dat het met de Ridders van Calatrava zijn hoogtepunt bereikte.
De gestileerde vorm van dit gelukskruis kan verschillende dingen oproepen.
Sommige theologen menen er hartvormen in te herkennen, die dan het Heilig Hart zouden voorstellen.
Anderen zien er vier menselijke figuren in, elk met een hoofd en twee armen.
Sommigen beschouwen het zelfs als het ontwerp van een bloem met bloemblaadjes.
Hoe dan ook, het is duidelijk dat van alle christelijke kruizen die we hebben gezien, dit kruis waarschijnlijk het meest mysterieuze is, zelfs vandaag de dag.
HET CHRISTELIJK KRUIS, HET IDEALE SIERAAD!
Toen zei Jezus tegen zijn discipelen: Indien iemand achter Mij wil komen, laat hij zichzelf verloochenen en zijn kruis opnemen en Mij volgen. – Mattheus 16:24
Heilig hart, ichthus, anker of duif… Er is geen gebrek aan christelijke gelukssymbolen en ze worden steeds populairder.
Te midden van dit alles is er echter één dat zich duidelijk onderscheidt van de rest. Zoals je uit het thema van dit artikel wel kunt opmaken, is dat het kruis.
Kettingen, armbanden, oorbellen, hangers of medaillons: er is geen gebrek aan manieren om ze te dragen!
Synoniem met liefde, hoop, kracht, vergeving en vernieuwing, draagt het kruis een diepe betekenis die het leven van elke christen kenmerkt.
Er zijn waarschijnlijk evenveel redenen om kruissieraden te dragen als er gelovigen op aarde zijn.
Sommigen dragen het als armband ter herinnering aan het offer van Jezus Christus, die gekruisigd stierf voor onze zonden. Het is waar dat het kruis het gewicht hiervan draagt.
Anderen gebruiken kettingen met het kruis als herinnering om tijden van gebed in hun dag op te nemen. Rozenkransen bijvoorbeeld dienen dit doel.
Er zijn ook mensen die kiezen voor modernere sieraden, om hun geliefden een plezier te doen en op te vallen en, wie weet, een gesprek te beginnen over een religieus thema.
Heel wat christenen kiezen er ook voor om kruisen te dragen als een eenvoudig teken van verbondenheid, om te tonen dat ook zij tot de kerk behoren.
Kortom, er is geen gebrek aan redenen om een sieraad te dragen dat een eerbetoon is aan het kruis.
Welke zult u kiezen?
CONCLUSIE OVER ALLE VERSCHILLENDE KRUISINGEN
In feite zijn er weinig voorwerpen van vroomheid zo belangrijk als het christelijk kruis.
Het herinnert ons eraan om Jezus Christus centraal te stellen in onze religieuze praktijk.
Katholiek, orthodox, protestants… wat dan ook!
Dit christelijke gelukssymbool onthult het karakter van God: zijn liefde voor verloren zondaars en zijn volmaakte rechtvaardigheid komen inderdaad samen.
Ons begrip van het christelijke kruis vergroten kan een goede manier zijn om te groeien in vroomheid. Het zal ons in staat stellen een van de grootste en verraderlijkste zonden onder ogen te zien: hoogmoed.
De verschillende kruisen zijn de plaats waar alle wonden van de zonde worden geheeld, waar alle fouten worden vergeven.
Als je last hebt van emotionele problemen (schuld, angst, depressie, woede of iets anders), is de kans groot dat je daar hulp kunt vinden.
Als je een tragedie of lijden doormaakt, is daar ook troost te vinden.
Het christelijke kruis centraal stellen in ons leven kan ons beschermen tegen vele misleidingen en manipulaties.
De duivel haat dit symbool omdat het zijn lot en zijn onvermijdelijke nederlaag bezegelt.